ایرج میرزا

بر سر در کاروان سرایی

تصویر زنی به گچ کشیدند

ارباب عمایم این خبر را

از مخبر صادقی شنیدند

گفتند که وا شریعتا ،خلق

روی زن بی نقاب دیدند

آسیمه سر از درون مسجد

تا سر در آن سرا دویدند

ایمان و امان به سرعت برق

می رفت که مومنین رسیدند

این آب آورد آن یکی خاک

یک پیچه زگل بر او بریدند

ناموس به باد رفته ای را

با یک دوسه مشت گل خریدند

چون شرع نبی از این خطر جست

رفتند و به خانه آرمیدند

غفلت شده بود و خلق وحشی

چون شیر درنده می جهیدند

بالجمله تمام مردم شهر

در بحر گناه می تپیدند

درهای بهشت بسته می شد

مردم همه می جهنمیدند

این است که پیش خالق و خلق

طلاب علوم روسفیدند

با این علما هنوز مردم

از رونق ملک ناامیدند